به مهارت های کاشی کاری خود ایمان داشته باشید اما هرگز از پیشرفت دست نکشید

در ضلع شمالی مسجد تاق بلندی مشهور به تاق مروارید قرار دارد که تمام بدنه و سطح بیرونی و درونی آن کاشی کاری هفت رنگ شده است. هماکنون با یافتههای گورستان شهر مدفون شده لور که دارای گورهایی به شیوه تدفین هخامنشی - اشکانی و اسلامی است و شواهدی از تدفین ساسانی در آن بهدست نیامده است، این نظریه قوت میگیرد که با توجه به تقابل فرهنگی و اختلافات سیاسی ساسانیان و اشکانیان همزمان با احداث شهر اندامش ساسانی شهر لور مورد بیتوجهی جدی قرار میگیرد و در دوره ۴۵۰ ساله ساسانی در انزوا و خاموشی فرومیرود. امروزه گورها، آثار و وسایلی از جمله سفالهای فراوانی که از طریق حفاری در این گورستان کشف شده، شهر لور اطلاعاتی از کیفیت تدفین بهدست میدهد که منطبق بر شیوه تدفین اواخر دوره هخامنشی و اشکانی میباشد. صاحب مقبره داود ابن محمد، معروف به خادم الفقرا میباشد که مستوفی در تاریخ گزیده از آن یاد میکند. جنس پل از ساروچ و دارای ۴ پایه مستحکم و مربع شکل بوده است که سالیان قبل به علت سیل ویرانگر سقف پل ریزش میکند. اما با دقت در آثار عصر اسلامی میبینیم که استفاده از خط در فلزکاری این شبهه را برطرف میکند. شهرستان اندیمشک دارای موقعیت استراتژیک و ویژه، زمینهای خوب کشاورزی، معادن نفت، گاز، سیلیس، گچ، ماسه، آهک و سنگ آهن و جاده ترانزیتی آسفالته و خط راهآهن سراسری اندیمشک به تهران که خوزستان را به مرکز و شمال شرقی ایران پیوند میدهد.

استاد حسن زرین خط بیش از پنج هزار متر کتیبه نگاری برای کارگاه وی و پسرانش انجام داده است. مساحت این پادگان با حواشی آن ۱۵ کیلومتر مربع میباشد که وسعت بخش اصلی آن کمتر از پنج کیلومتر مربع است. ساز سنتی و اصلی در موسیقی این ناحیه نوع خاصی از نی به نام للهوا میباشد و هر ملودی آن مضراب ویژهای دارد. پوشش مسجد از نوع شیروانی چند جهته بوده و دارای ورق کوبی است. در مطالعات تاریخ باستان اندیمشک همواره کیفیت، تقارن تاریخی، نوع تعامل و چگونگی فراز و نشیب دو شهر مهم باستانی و همجوار لور و اندامش (گستره قلعه مختار تا حوالی کوی نیرو امروزی) برای تاریخ شناسان دارای کاشی طرح چوب ابهام بوده است. پادگان دوکوهه نام منطقه و پادگانی است در ۴ کیلومتری شمالغربی شهر اندیمشک در کنار شهرک دوکوهه واقع شده است. پل خشتی این سازه اولین پل درعصر معاصر و دومین پل در منطقه است که قدمت ان نزدیک به یک قرن میگذرد. همچنین در شمال این قلعه، یک بنای دو طبقه کوچکتر نیز وجود دارد که به حسینه یا قلعه حسینی مشهور است. ارتفاع تنگوان حداکثر ششصد متر بوده و هرچه به طرف جنوب شرقی تنگوان پیش میرویم از ارتفاع آن با یک شیب کند کاسته میشود.

ایوان شمالی دارای سه نیم طاق در سه طرف است و از سمت چهارم به صحن راه دارد، همچنین این ایوان داری ۴ غرفه است و سقف میانی آن با مقرنس کاری و کاسهسازی پنج کاسه مزین گشته است. ارگ بلقیس که برجستهترین اثر این محوطه است که مساحتی بالغ بر ۵/۵۱۷۱۲ متر مربع را دربر گرفته و ۳۰ برج در اندازههای مختلف در گرداگرد آن تعبیه شده و از هر سو با خندق احاطه شده است. وی به همراه عدهای از قوم یهود به ایران مهاجرت نمود و در شوش ساکن شد و در آنجا درگذشت، آرامگاه دانیال نبی در ساحل شرقی رودخانه شاوور و روبروی تپه ارگ قرار دارد و دارای گنبدی ارچین است. وظیفه اصلی کاغذ دیواری کودک این است که فضای گرم و دلچسب را برای بچهها فراهم کند. برای ایجاد نقش گره، چوبها به ضخامت بند رسم شده بریده و در عین حال چوبهای واگیره (قطعاتی که در کار تکرار میشود) از قالبهای آماده شده تهیه میشود. «در حال حاضر از این مردم فقط خانوارهایی معدود مانده که آنها نیز ترکی را از یاد برده و فارسی تکلم میکنند». وی وقتی علت را جویا شد دریافت که یهودیان حق استفاده از حمام عمومی را ندارند، بنابراین تصمیم به ساخت حمامی برای اقلیتها در مجاورت حمام عمومی شهر گرفت.

سه قرن بعد، در قرن هفتم هجری، سلسلهٔ صوفیهٔ دانیالی در جنوب ایران دوران اوج فعالیت خود را سپری میکرد و گراش نیز به عنوان زادگاه شیخ دانیال، بنیانگذار آن سلسله، در مرکز توجه پیروان آن قرار گرفته و به محلی برای استقرار اهل تصوف تبدیل شد. این شهر پایتخت ملی یا منطقهای ایران در دوران حکومتهای روادیان، اتابکان آذربایجان، خوارزمشاهیان، ایلخانان، چوپانیان، جلایریان، قرهقویونلوها، آققویونلوها، صفویان، خانات آذربایجان ایران، پایتخت ملی دوم ایران در دورهٔ حکومت قاجاریان و پایتخت منطقهای ایران در دوران حکومتهای کوتاهمدت آزادیستان و خودمختار آذربایجان بودهاست. این شهر در سال ۱۵۰۰ میلادی و در زمان پایتختی صفویان بهعنوان پنجمین شهر پرجمعیت جهان شناخته میشد و جمعیتش با استانبول، پایتخت امپراتوری عثمانی برابری میکرد. در حدود همان زمان فردی به نام جفری دامری، خطوط مشابهی را در بریتانیا انجام میداد که پس از آن در RRDE صورت گرفت. یاقوت حموی در «معجمالبلدان» گزارش میدهد که نام شهر در زمان دیدار یاقوت از تبریز در زبان محلی «تِبریز» تلفظ میشدهاست. هرچند احمد کسروی در کتاب آذری یا زبان باستان آذربایجان توجیهات از این دست را عامیانه و نادرست میداند. با توجه به این، مینورسکی معتقد است که تلفظ تِبریز باید به گویش ایرانی آذری قدیم تعلق داشته باشد.